Stucco-ceilings with moulded ornaments in the Netherlands.  The development of and influences from abroad on the 19th Dutch practise

Wijnand Freling

doi:10.37558/gec.v23i1.1223

Wijnand Freling Rocaille B.V

DOI: https://doi.org/10.37558/gec.v23i1.1223

Keywords: casted plaster ornaments, W. Dankberg, Silberling, De Paauw

Abstract

This article focuses on the production of plaster ornaments in the 19th century. The article concludes with a special example in the Netherlands. From the Renaissance stucco ornaments on walls and ceilings were partly cast. In the course of the 19th century, ornaments for stucco ceilings and walls are manufactured on an industrial scale. Unique in the Netherlands in a country house in Wassenaar is the figurative frieze by the sculptor-stuccoist Wilhelm Dankberg from Berlin.

Downloads

Download data is not yet available.

Author Biography

Wijnand Freling, Rocaille B.V

Wijnand V.J. Freling (1956) is an architect and received his PhD from the faculty of architecture at the Technical University Delft in 1993 with his thesis “Stuccoworks in Dutch houses in the 17th and 18th century”.

He runs a consultancy firm, Rocaille B.V., on the research and restauration of historical stucco and plasterwork. His portfolio includes the Hague townhall, the exhibition gallery of the Mauritshuis in the Hague, different Royal Palaces, Governments buildings, the old townhall of Zutphen and other historical interiors with stuccoworks.

As patron of the Dutch Stucco Guild has taught master stuccoists. He has lectured widely and published on the history of ornamental stuccoworks in the Netherlands and abroad.

References

BARTHE, G. (2001). Le plâtre: l’art et la matière, Paris, Éditions Créaphis.

BEARD, G. (1983). Stucco and Decorative Plasterwork in Europe, London, Thames and Hudson.

BENNEWITZ & Co (1890-1912). Eerste Nederlandsche papierstuc-fabriek. Amsterdam catalogus.

BEUNAT, J. (1810-1812). Recueil des dessins d’ornements d’architecture de la manufacture de Joseph Beunat à Sarrebourg et Paris, Paris, De l’imprimerie de Gillé.

BOHNAGEN, A. ([1914] 1987). Der Stukkateur und Gipser Leipzig, Voigt. München, Callwey

Catalog of the Eerste Nederlansche Papierstuc-fabriek voorheen Bennewitz & Co Amsterdam 1890-1912

DA CONCEIÇAO, S. (2005). Gypseries Gipsiers des villes, gipiers des champs, Paris, Créaphis.

DOHME, R. (1876: 736-737). Allgemeine Deutsche Biographie Leipzich, Duncker & Humblot

FISCHER, P.M. (2005). Ignatius en Jan van Logteren Beeldhouwers en Stuckunstenaars in het Amsterdam van de 18de eeuw, Alphen aan den Rijn, Canaletto.

FREDERIKSEN, R. & E. MARCHAND, E. (2010). Plaster Casts Making, Collecting and Displaying from Classical Antiquity to the Present, Berlin/New York, De Gruyter.

FRELING, W.V.J. (1993). Stucwerk in het Nederlandse woonhuis uit de 17e en 18e eeuw, Leeuwarden/Mechelen, Eisma B.V.

FRELING, W.V.J. (1999) “Een leemstucplafond uit 1562 in de Berckepoort te Dordrecht”. In Nusselder, E.J. (Ed.) Jaarboek Monumentenzorg, 234-240.

FRELING, W.V.J. (2015). Interieurstucwerk in De Paauw te Wassenaar,Breda [Unpublished].

KOLDEWEIJ, E.F. (2010). Stuc Kunst en Techniek, Amersfoort/Zwolle, Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, WBOOKS.

LE FRANCQ VAN BERKHEY, J. (1771). Natuurlyke historie van Holland. Deel 2, Amsterdam, Yntema en Tieboel.

MAAZ, B. & STEMMER, K. (1993). Berliner Gypse des 19. Jahrhundert Von der Idee zum Gipsabguss, Alfter, Bonn Verlag und datenbanken für Geisteswissenschaften.

MILLAR, W. ([1897] 2001). Plastering Plain and Decorative, London, T. Ratcliffe en J. Orton Donhead Publishing.

MUNDT, B. (1974). Die deutschen Kunstgewerbemuseen im 19. Jahrhundert, München, Prestel-Verla.

NÈGRE, V. (2006). L’Ornement en serie Archtitecture, terre cuite et carton-pierre, Sprimont: Mardaga.

OLDE MEIERINK, B. (2010). “Gipsgietwerk in Nederland in de zeventiende eeuw”. In Koldeweij, E.F. (Ed.) Stuc Kunst en Techniek, Amersfoort/Zwolle, Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, 230-243.

PEVSNER, N. ([1940] 2014). Academies of Art Past and Present, Cambridge, Cambridge University Press.

POPTIE, A. (1948). Handboek voor den stucadoor deel II, Haarlem, N.V. De TechnischeUitgeverij H. Stam.

RINN, B. (2010). “De ‘Kölner Decke’ Een Keulse stucbestseller bereikt Nederland”. In Koldeweij, E.F. (Ed.) Stuc Kunst en Techniek, Amersfoort/Zwolle: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, 188-201.

SCHASLER, M (1866). Die Dioskuren, Berlin Deutsche Kunst-Zeitung Hauptorgan der Deutschen Kunstvereine, Berlin: Kommissions Verlag der Nicolai’schen Verlagsbuchhandlung , Elfter Jahrgang nr. 43, 44 und 45.

SCHREITER, C. (2020). Europa und der Gips Formereien, Museen und Abgüsse. In Haak, C. & Helfrich, M. (Ed.) Casting A way to embrace the digital age in analogue fashion? Heidelberg arthistoricum Universitätsbibliothek.

SILBERLING, J.C.L. ([1870] 2012). Modelboek der Plafond en andere Gipsornamenten van de Gipsornamenten en Kunstzandsteenfabriek Amsterdam. In De Silberlingcollectie, Veenendaal, Het Neerlandsch Stucgilde.

SPRENGEL, P.N. (1772:). Handwerke und Künste in Tabellen, Bearbeitung der Erd- und Steinarten, Berlin,Verl. der Buchhandlung der Realschule, 225-228.

TER MOLEN, J.R. (1978). “De Teylers Stichting te Haarlem en haar 18de-eeuwse stichtingsgebouwen”. In Teyler’ 1778-1978, Haarlem/Antwerpen:,Schuyt and Company, 210-214.

VAN DER HOEVE, J. (2010). “De ‘Kölner Decke’ van Plompetorengracht 11”. In Koldeweij, E.F. (Ed.) Stuc Kunst en Techniek, Amersfoort/Zwolle, Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, 206-215.